Hoe bent u bij de Dansmarathon verzeild geraakt?

‘Na mijn opleiding als psychiatrisch verpleegkundige ben ik in aanraking gekomen met onderzoek naar lichttherapie. Nu help ik met mijn bedrijf sporters beter te presteren door hun slaap-waakritme te beïnvloeden met licht en donker, voeding en trainingsschema’s.

‘We waren betrokken bij de zwemmende Elfstedentocht van Maarten van der Weijden, maar we werken ook voor Olympische teams van België, Zwitserland en Nederland. Voor de Spelen in Tokio hielpen we de Nederlandse baanwielrenners te reizen zonder jetlag – net als de Dansmarathon een verstoring van het dag-nachtritme.

‘Al in 2015 werd ik door Talpa gevraagd om mee te denken over dit format. Het afgelopen jaar betrokken we daar drie sportartsen, twee huisartsen, een groep fysiotherapeuten en veel paramedici bij. Die hebben de deelnemers voorbereid op hun prestatie en ik was coach en coördinator.’

De voorbereiding, hoe zag die eruit?

‘Deze inspanning is niet heel anders dan een marathon of triatlon, maar je werkt hier niet met topsporters. Daarom screenden we de medische geschiedenis van deelnemers al vanaf de casting met vragenlijsten, interviews en medische dossiers. Mensen met hartproblemen of bijvoorbeeld epilepsie konden niet meedoen.

‘We hebben een trainingsprogramma gemaakt zoals dat voor de vierdaagse: voeten, knieën, pezen en gewrichten trainen. Maar ze zijn ook mentaal voorbereid op het weinige slapen. Sommigen hebben het programma goed gevolgd, anderen trokken hun eigen plan.

‘Vooraf maakten we een prognose wie het goed zou volhouden en wie niet. Die klopte heel aardig, maar Maria en Toon (zestigers die de marathon vrolijk uitdansten, red.) waren daarop de grootste uitzondering. Zelfs na afloop zeiden ze geen enkel probleem te hebben ervaren. Misschien zit dat in de aard van die hardwerkende Brabanders, ze zijn niet klein te krijgen.’

Anderen gingen tot het uiterste en begaven het wel. Was dat wel verantwoord?

‘We hebben iedereen grondig in de gaten gehouden en de risico’s tot een minimum beperkt. Wanneer iemand mogelijk een gezondheidsprobleem of aandoening ontwikkelde, namen we diegene uit de wedstrijd. Dat stond allemaal in protocollen vastgelegd die onze medici onafhankelijk van Talpa hebben opgesteld, op basis van protocollen uit de topsport.

‘Mensen met maag-darmproblemen stoppen vanzelf wel, want dan gaat dansen niet meer. Bij extreme vermoeidheid of blessures raadden we mensen – soms dwingend – aan om te stoppen. Alleen bij levensbedreigende situaties zouden we volgens het protocol onmiddellijk ingrijpen: bij hart- of vaatproblemen, beroertes of hitteziekte. Dat is niet nodig gebleken.’

Hoe zit het psychisch? Gaat het niet ver als mensen beginnen te hallucineren?

‘Hallucinatie is het zien, horen of ruiken van dingen die er niet zijn en dat niet zelf kunnen corrigeren. Mensen zagen hooguit wazig, of het draaide voor hun ogen. Dat is geen psychotisch verschijnsel maar een droomtoestand, je bent dan eigenlijk in slaap aan het vallen en ervaart dingen even anders. U en ik hebben dat ook wel eens meegemaakt als je een avond flink bent doorgezakt.

‘De mensen die zich op Twitter uitlaten over de gezondheid van onze deelnemers, daar word ik niet warm of koud van. Ze laten zich niet hinderen door enige ervaring of kennis, en ze waren er niet bij. Wij wel, en we hebben deelnemers begeleid en doen aan nazorg. Degenen die ik bel, hebben dat zonder uitzondering als zeer positief ervaren; u zou hen zelf eens moeten spreken.’