Mirjam Münch PhD, bestudeert circadiane ritmes en slaap. Ze is geïnteresseerd in hoe (dag)licht de menselijke fysiologie en het gedrag in verschillende leeftijdsgroepen beïnvloedt en heeft ook samengewerkt met architecten en bouwwetenschappers.

Lichttherapie werd voor het eerst ontwikkeld om winterdepressie te behandelen. Het snelle succes ervan leidde tot het gebruik van licht in andere gebieden van de psychiatrie, in het bijzonder voor patiënten met dementie. Een belangrijke ontwikkeling was het gerandomiseerde, dubbelblinde, placebogecontroleerde langetermijnonderzoek (geleid door Eus van Someren in Nederland) bij patiënten in een verpleeghuis die een langzamere achteruitgang in cognitie en functionele beperkingen (activiteiten van het dagelijks leven) lieten zien bij fel licht. werden geïnstalleerd in hun dagverblijf, vergeleken met patiënten die aan normale verlichting werden blootgesteld.

Aangespoord door deze belangrijke resultaten, hebben we twee nieuwere onderzoeken uitgevoerd in Zwitserse verpleeghuizen, met verschillende soorten lichtinstallaties, die illustreren hoe licht als “architectonische behandeling” zo populair aan het worden is. De eerste studie bij ernstig demente patiënten maakte ook gebruik van polychromatische witte lichtscenario’s in de dagkamer. Deze bestonden uit een dynamisch plafondverlichtingssysteem in 9 dagkamers die waren geprogrammeerd om ’s ochtends en’ s avonds warm wit licht met een lagere intensiteit te leveren en overdag koelwit licht met een hogere intensiteit. Twaalf andere dagverblijven hadden conventionele constante verlichting. De systemen werden enkele maanden voordat het onderzoek begon in gebruik genomen. Na 8 weken gegevensverzameling tijdens de donkere helft van het jaar, vonden we geen verschillen tussen de 41 patiënten die dynamische verlichting kregen en de 48 patiënten met conventionele verlichting, op basis van metingen van emotionele toestand, geagiteerd gedrag, kwaliteit van leven, melatoninesecretie, en circadiane rust-activiteit cycli.

Aangezien er ramen waren in de dagverblijven en mobiele patiënten op elk moment naar buiten konden met natuurlijk licht, hebben we de data-analyse opnieuw geconfigureerd. Op basis van meer dan 800 uur observatie door getrainde assistenten, ontdekten we dat patiënten met een hogere gemiddelde individuele dagelijkse blootstelling aan licht (> 417 lx) significant langere expressie van emotioneel genot vertoonden en meer alert waren per dagelijkse observatie dan patiënten met een lagere dagelijkse blootstelling aan licht. . Zoals beoordeeld door zorgverleners, hadden patiënten met een hogere individuele blootstelling aan licht ook een hogere kwaliteit van leven. Gebaseerd op fysiologische opnames van rustactiviteit gedurende 8 weken, brachten patiënten met een hogere dagelijkse blootstelling aan licht minder tijd in bed door en gingen later naar bed. met latere slaapaanvallen. We concludeerden dat een hogere dagelijkse blootstelling aan licht (inclusief daglicht) de emotionele toestand en kwaliteit van leven van ernstig demente patiënten kan verbeteren.

In onze tweede studie werd een andere benadering van verlichting gebruikt. In plaats van fel licht werd voor 20 dementiepatiënten aan het hoofdeinde van het bed een LED-schemer-schemersimulatie (DDS) -lamp geplaatst. Het systeem was geprogrammeerd voor een langzame natuurlijke stijging van de lichtintensiteit in de ochtend en een gelijkaardige, langzame daling ’s nachts voor het begin van de slaap. Na één baseline-week werden de patiënten gerandomiseerd om DDS te ontvangen voor de eerste of tweede acht weken van het onderzoek. De stemming en opgewektheid bij het ontwaken waren significant hoger bij de DDS, evenals de circadiane stabiliteit (regelmaat van slaap-waakcycli) en beoordelingen van kwaliteit van leven. Naast DDS-verlichting werd ’s nachts ook gedimde, amberkleurige slaapkamerverlichting gebruikt om de verpleegsters zichtbaar te maken, evenals in de badkamers, om slaapstoringen te minimaliseren. Dit leverde voldoende licht op voor veilig zicht zonder het circadiane systeem te stimuleren met een weksignaal.

Dit zijn slechts twee voorbeelden van positieve effecten na verhoogde of natuurlijke blootstelling aan omgevingslicht bij patiënten met dementie. Dit thema wordt door steeds meer architecten en lichtontwerpers overgenomen om de verlichting in verpleeghuizen te verbeteren. Het doel is om meer op maat gemaakte systemen te ontwikkelen die zijn afgestemd op de behoeften van patiëntencohorten en die kunnen worden aangepast aan het beschikbare daglicht, het seizoen van het jaar en de geografische breedtegraad.